Choroba Haglunda – Jałowa martwica kości piętowej (pięta Haglunda)
Problem jałowej martwicy tkanki kostnej był już wcześniej poruszany na naszym blogu, czego najlepszym przykładem był wpis dotyczący choroby Osgood-Schlatter. Tym razem postaramy się przybliżyć temat związany z podobnie patologicznymi zmianami, które objawiają się jako jałowa martwica kości piętowej.
Co nazywamy jałową martwicą kości piętowej?
Obecność procesu martwiczego tkanki kości piętowej niejednokrotnie określa się mianem choroby Haglunda bądź wspomnianej jałowej martwicy. Proces obumierania materiału kostnego w tej okolicy w większości przypadków stanowi następstwo upośledzonego przepływu krwi tętniczej. Specjaliści wskazują, że jałowa martwica piętowa jest problemem znamiennym w każdym wieku, dlatego jednakowo może występować u dzieci i dorosłych. Warto jednak pamiętać, że choroba Haglunda nie jest zbyt powszechną i częstą przypadłością, dlatego wielokrotnie może być mylona z innymi problemami.
Jałowa martwica kości piętowej – przyczyny
Wspomniane niedokrwienie kości piętowej obejmuje jej tylną część, co po pewnym czasie prowadzi do rozwoju zmian zwyrodnieniowych. Ich efektem jest z kolei wytworzenie narośli kostnej w obrębie kości piętowej, którego obecność powoduje zaburzenie prawidłowych warunków anatomiczno-funkcjonalnych stopy. Podłoże powstawania jałowej martwicy pięty jest nierozerwalnie powiązane z wiekiem pacjenta.
W przypadku dzieci i młodzieży (tj. między 8 a 13 rokiem życia) powstająca narośl może być następstwem zaburzonego wzrostu kostnego w trakcie procesu dojrzewania. Rozwój choroby Haglunda u osób dorosłych stanowi zazwyczaj wynik długotrwałego obciążenia i ucisku kości piętowej np. związanego z regularnym uprawianiem aktywności fizycznej. Niektórzy lekarze dopatrują się również innych przyczyn, które określa się mianem czynników sprzyjających. Wśród nich wymienia się:
- zaburzenia hormonalne,
- nieprawidłową dietę i nadwagę,
- wady stóp o charakterze płaskostopia,
- wrodzone predyspozycje genetyczne,
Choroba Haglunda – objawy
Początkowe objawy w chorobie Haglunda mają łagodny charakter i zwykle prowadzą do odczuwania mniejszego lub większego dyskomfortu w trakcie chodu. Zazwyczaj są to niewielkie pęcherze, które stanowią źródło początkowo niewielkiego bólu podczas biegania bądź marszu. Niejednokrotnie pacjenci skarżą się na obecność ucisku w tylnej części pięty podczas prób założenia buta. Dolegliwości na tym etapie nie są jednak na tyle uciążliwe, aby się nimi interesować, dlatego proces martwiczy ulega spokojnie dalszemu rozwojowi.
Ból z biegiem czasu ulega nasileniu i powoduje widoczne oraz uciążliwe utykanie. W obrębie guza piętowego rozwija się zniekształcenie wraz z bolesnym obrzękiem. Dolegliwości bólowe są niezwykle silnie odczuwalne w trakcie ruchu zgięcia grzbietowego stopy. Zazwyczaj stanowi to następstw występującego procesu zapalnego w obrębie przyczepu ścięgna Achillesa, kończącego się na powierzchni kości piętowej. Objawy ulegają wyraźnemu zaostrzeniu po założeniu pełnego obuwia.
Na czym polega leczenie jałowej martwicy piętowej?
Podobnie jak w innych przypadkach, tak i choroba Haglunda wymaga odpowiednio rozplanowanej terapii. Operacja chirurgiczna zawsze stanowi ostateczność i polega na usunięciu występującej narośli kostnej. Wiąże się to jednak z unieruchomieniem pacjenta na około sześć tygodni, nie wspominając o późniejszej rehabilitacji pooperacyjnej. Dlatego warto odpowiednio szybko rozpocząć leczenie, którego punktem wyjścia jest odpowiednie badanie dla potwierdzenia obecności procesu martwiczego.
Diagnostyka choroby Haglunda
Ból pięty i występująca tkliwość kości nie muszą jednoznacznie świadczyć o występowaniu martwicy. Odpowiednio postawiona diagnoza pozwala potwierdzić słuszność założonej tezy, a wykrycie choroby we wczesnym stadium daje znacznie lepsze rokowania dla pacjenta. Brak dużego stopnia zmian pozwala na efektywne wyniki zaproponowanej terapii. Najlepszym wyborem okaże się wybór popularnego prześwietlenia RTG.
Jałowa martwica kości piętowej – leczenie i rehabilitacja
Rehabilitacja w przypadku choroby Halgunda powinna rozpocząć się od prawidłowego doboru wkładek ortopedycznych pozwalających na odciążenie podłużnego sklepienia stopy. Występująca na pięcie tkliwość oraz zgrubienie także wymagają właściwego postępowania. Pacjenci często decydują się na wykorzystanie specjalnych butów bez pięt bądź wyposażonych w elastyczne i miękkie zapiętki. Ograniczenie aktywności fizycznej jest w tym przypadku koniecznością, gdyż intensywne obciążanie stopy powoduje zaostrzenie objawów.
Fizjoterapia powinna być ukierunkowana w głównej mierze na poprawę ukrwienia i odżywiania miejsca objętego procesem martwiczym, co jest możliwe poprzez odpowiednie techniki manualne. Opracowanie mięśni okolicy łydki oraz samego ścięgna Achilles pozwolą na przywrócenie im odpowiedniego poziomu elastyczności. Dzięki temu występująca narośl kostna na guzie piętowym nie będzie drażnić ścięgna i powodować rozwoju stanu zapalnego. Dodatkowym uzupełnieniem okaże się fizykoterapia w formie zabiegów z wykorzystaniem ultradźwięków czy krioterapii, które pozwolą na złagodzenie dolegliwości bólowych. Fizjoterapeuta powinien zwrócić uwagę na oś i ustawienie samych stóp, aby jednocześnie dokonać ich ewentualnej korekcji.
Jeśli powyższy problem dotyczy także Ciebie, skontaktuj się z nami telefonicznie pod numerem 12 342 81 80 bądź wyślij e-maila na adres info@openmedical.pl. Centrum rehabilitacji i terapii Open Medical tworzą wysoko wyspecjalizowani lekarze, którzy nie tylko posiadają ogromną wiedzę i lata doświadczenia, a także dbają o ciepłą atmosferę. Dołącz do grona zadowolonych pacjentów Open Medical i zacznij żyć pełnią życia!