Metoda NDT Bobath
Metoda NDT Bobath
Rozpowszechnioną i wciąż rozwijaną metodą pracy z pacjentami neurologicznymi jest metoda kinezyterapeutyczna Berty i Kaerla Bobathów. Została ona stworzona z myślą o terapii dzieci cierpiących na mózgowe porażenie dziecięce; obecnie jest stosowana w różnych przypadkach uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego. Może być także wykorzystana do diagnozowania faz rozwoju dziecka.
Terapia NDT-Bobath dla:
- wcześniaków
- “dzieci ryzyka” (hypotonia, hipertonia, hypotrofia)
- dzieci, u których zdiagnozowano asymetrię wzorców postawy i/lub ruchu
- dla rodziców chcących nauczyć się odpowiedniej pielęgnacji i wspierania rozwoju swojego dziecka.
Polska nazwa metody, będąca rozwinięciem skrótu NDT (ang. neurodevelopmental treatment), to usprawnianie nerwowo-rozwojowe.
„Usprawnianie – ponieważ to forma terapii opartej na manipulacji punktami kluczowymi w obrębie określonych sfer ciała; nerwowe – ponieważ stosowana terapia dotyczy zaburzeń ruchowych pochodzenia ośrodkowego; rozwojowe – gdyż diagnoza i rehabilitacja oparta jest na analizie rozwoju psychomotorycznego.”
NDT to kompleksowy system oceny stanu psychoruchowego pacjenta, proponujący sposób postępowania rehabilitacyjnego opracowywanego w zależności od jej wyników.
Ocenia się jakość i czas występowania poszczególnych kompetencji ruchowych (odruchów). Na tej podstawie określić można stopień dojrzałości układu nerwowego pacjenta oraz typ występujących u niego zaburzeń.
Podstawowym założeniem koncepcji neurorozwojowych, do których należy NDT, jest plastyczność mózgu, czyli jego zdolność do uczenia się na podstawie informacji docierających z zewnątrz. Jeżeli proces ten jest umiejętnie wspomagany, zdobyte zdolności stają się zarazem skuteczne i ekonomiczne, czyli efektywne.
Najbardziej ogólnym celem terapii według Bobathów jest przywrócenie dziecku możliwości funkcjonowania we wszystkich dziedzinach życia. Aby było możliwe, istnieje potrzeba włączenia rodziców w cały proces terapeutyczny.
